Ogólnopolski Dzień Walki z Depresją – 23.02.  Współcześnie wiemy, że depresja jest najczęściej występującym zaburzeniem psychicznym. Według statystyk częściej dotyka kobiet, choruje na nią już blisko 20% całego społeczeństwa.

„Obniżenie nastroju”, „wypalenie”, „stagnacja”, „zmiana chemii w mózgu” to tylko kilka określeń depresji. Często pojawia się nieoczekiwanie. Pewnego dnia coś w nas pęka i budzimy się w innym świecie. Nic już nie ma sensu, nie cieszy, oczywiste aspekty życia, wprawiające dotąd w ruch, przestają działać. Dominują: smutek, lęk, beznadzieja, brak siły, poczucie jakby zniknęła nasza moc.
W Polsce wciąż panuje przekonanie, że smutek czy żal są oznakami słabości. Nie wypada się do nich przyznawać. O tym, że cierpimy na depresję dowiadujemy się często późno, a czasem zdecydowanie za późno.

Jakie objawy powinny nas zaniepokoić?

• utrata radości życia i odczuwania przyjemności,
• obniżenie nastroju,
• zobojętnienie,
• poczucie pustki,
• zmienny nastrój,
• trudności w kontrolowaniu emocji,
• ograniczenie aktywności życiowej,
• utrata dotychczasowych zainteresowań,
• trudności w podejmowaniu różnych czynności,
• utrata energii życiowej,
• zmniejszenie wrażliwości na bodźce emocjonalne (apatia),
• przewlekłe zmęczenie,
• pesymistyczna ocena własnej przeszłości, teraźniejszości i przyszłości,
• zaniżona samoocena,
• poczucie winy,
• lęki,
• narastające poczucie utraty sensu życia,
• myśli samobójcze,
• zaburzenie koncentracji,
• pogorszenie pamięci,
• zaburzenia snu w depresji (bezsenność lub nadmierna senność)
• zaburzenia odżywiania (utrata apetytu lub jego zwiększenie)
• spadek libido, impotencja
• zaburzenia miesiączkowania
• dobowe wahania nastroju (najgorsze samopoczucie rano, lepsze w południe, najlepsze wieczorem)
• ból fizyczny (żołądka, mięśni, głowy itp.)

Wczesne rozpoznanie depresji to połowa sukcesu

Im dłużej ten stan trwa, tym większa jest bezradność bliskich, zdarza się, że z bezsilności odsuwają się zostawiając chorego w jeszcze większym osamotnieniu.

Bardzo ważne jest, by móc liczyć na kogoś, kto uzmysłowi osobie w depresji, że koniecznia jest pomoc lekarza, najlepiej do psychiatry, psychologa, terapeuty.

Jak pomóc osobie z depresją?

Życie z chorym na depresję nie jest łatwe – bliski takiego pacjenta powinien wiedzieć, jak z nim postępować, czego mu nie mówić i jak go wspierać na co dzień (zarówno słownie, jak i fizycznie). Tylko jak pomóc osobie z depresją?

Gdy podejrzewamy depresję u bliskiej nam osoby, wydaje się naturalne, że chcemy jej pomóc w odzyskaniu dawnej energii życiowej i aktywności. Czasami nasze działania mogą przynieść jednak odwrotny skutek. Warto pamiętać, by nie stosować presji, nie potęgujmy silnego poczucia winy. Okażmy cierpliwość, ciepło, zrozumienie. Postępujmy delikatnie

Warto też zaznaczyć, że w przypadku podejmowanych prób samobójczych lub mówienia o takim zamiarze konieczne jest wezwanie pogotowia